Το δίλημμα του χοίρου..... ( κατα το δίλημμα του ακανθόχοιρου)

Τελικά οι επικείμενες εκλογές είναι πολιτικές ή αυτοδιοικητικές; Στοχεύουν απλά στην ανάδειξη των μελλοντικών αιρετών αρχόντων μας ή εγκιβωτίζουν ισχυρό πολιτικό μήνυμα με πολλαπλούς αποδέκτες; Θα κρίνουν την πορεία της χώρας μας και τις τύχες του μισητού μνημονίου ή η κυβέρνηση ,ανεξαρτήτως αποτελέσματος, θα εξακολουθήσει να τηρεί πιστά τις επιταγές των πιστωτών μας ελπίζοντας σε κάποια μελλοντική επαναδιαπραγμάτευση- επι τα βελτίω φυσικά- των όρων του μνημονίου;
Δυστυχώς για μια ακόμα φορα η πολιτική συζήτηση στη χώρα μας διεξάγεται με διλημματικούς όρους και διαξιφισμούς-προκάτ. Δείγμα και αυτό της τριτοκοσμικής μας φύσης. Ολα τα μείζονα διακυβευματα της εποχής μας, εκ των πραγμάτων σύνθετα, πολύπλοκα και εν πολλοίς ακατάληπτα , διέρχονται τον παραμορφωτικό φακό της εγχώριας πολιτικής σαχλαμάρας και μετατρέπονται αίφνης σε απλοικές προτασούλες και ευκολόπεπτα συνθηματάκια που καταναλώνονται παραχρήμα  απο το εκλογικό μας σώμα. Κανέναν δεν φαίνεται να ενδιαφέρει η βάσανος του νού, ο γόνιμος ερεθισμός της σκέψης, το σοβαρό πολιτικό επιχείρημα και ο συγκροτημένος δημόσιος λόγος. Αντιθέτως μας έλκει η ευκολία του τσιτάτου, το χαζοχαρούμενο του επιχειρηματος, το ξανθό ή το μελαχρινό- αναλόγως των προτιμήσεων μας- της φυσικής παρουσίας και το ευτελές της άποψης. Κυρίως όμως μας έλκει το μανιχαιστικό του διλήμματος και η ευκολία του άσπρου-μαυρου. Απο το ΄΄τι Πλαστήρας τί Παπάγος΄΄ και το δίπολο ΄΄εθνικόφρονες-κομμουνιστές΄΄ ( φασίστες- εαμοβούλγαροι κατ΄ αλλους) της δεκαετίας του 50  περάσαμε στον ανένδοτο του Γέρου, με τη βία και τη νοθεία της Δεξιάς απο την μία και την νομιμότητα της Κεντροαριστεράς απο την άλλη ( τρομάρα τους) και το  ΄΄Καραμανλής ή Τανκς΄΄ της μεταπολιτευτικής υστερίας για να καταλήξουμε μονότονα στο ΄΄Μνημόνιο ή Χρεωκοπία΄΄ του σημερινού πρωθυπουργού και στην Δουλεία της τρόικας ή Τρίτος δρόμος του Αντώνη Σαμαρά. Για να μην ξεχνάμε και το φαιδρό ΄΄Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο ή Εξορθολογισμός΄΄ των επιχώριων τσαρλατάνων. Ετσι μάθαμε να σκεφτόμαστε απο παιδιά , έτσι συνεχίζουμε να σκεφτόμαστε και τώρα. Και με αυτόν τον τρόπο θα συνεχίσουμε να σκεφτόμαστε και στο μέλλον όσο επιτρέπουμε στον κομματικό χουλιγκανισμό να εξευτελίζει κάθε θεσμό αυτής της ταλαιπωρημένης πολιτείας και να αντιμετωπίζει κάθε δημόσιο ζήτημα με ποδοσφαιρικούς όρους νίκης ή ήττας . Το ίδιο δεν συμβαίνει άλλωστε και στα πανεπιστήμια με τους κομματικούς ρακοσυλλέκτες να αυτοαναγορεύονται σε φοιτητικές παρατάξεις και να ασχημονούν; Το  ίδιο δεν συμβαίνει και στους εργασιακούς χώρους του Δημοσίου με την  λογική του ΄΄εμείς και οι άλλοι΄΄ να εξακολουθεί να αποτελεί κριτήριο προαγωγής ή υποβιβασμού; Το ίδιο δεν συμβαίνει και στον επιχειρηματικό κόσμο με τον όρο της κομματικής υποτέλειας να αναγορεύεται σε απαραίτητη προυπόθεση του ΄΄ευ επιχειρείν΄΄; Το ίδιο δεν συμβαίνει τέλος και σε κάθε πτυχή της δημόσιας σφαίρας με την βακχεία της πελατειακής λογικής να καθίσταται κριτήριο απαράβατο της προσωπικής επιτυχίας κάποιου;
Είναι καιρός λοιπόν η ΄΄προεκλογική μπάλα΄΄ να φύγει όχι μόνο απο την ανέξοδη κριτική της εξέδρας αλλά και απο την ευτέλεια του γηπέδου και να επιστρέψει εκεί που εξ ορισμού ανήκει. Στην αγορά του δήμου και στην ζωτικότητα της δημόσιας αντιπαραθεσης. Στα ουσιαστικά ζητήματα της πολιτικής όπως είναι η οικονομική παγκοσμιοποίηση και η υψηλή ενδοτικότητα του οικονομικού μας συστήματος στις πιέσεις των παγκόσμιων αγορών, η υποχώρηση του κοινωνικού κράτους και των προνοιακών του πολιτικών , οι διαχρονικές και μόνιμες δημοσιονομικές στρεβλώσεις, η κακώς εννοούμενη επιχειρηματικότητα, οι περιπλοκές στα εθνικά μας ζητήματα και οι ισχυρές πιέσεις για άμεση διευθέτησή τους, τα περιβαλλοντικά ζητήματα και οι ανορθολογισμοί του συστήματος υγείας. Ζητήματα τα οποία συνθέτουν το πραγματικό πλαίσιο  εντός του οποίου επιβάλλεται να επιστρέψει η πολιτική αντιπαράθεση.
Είτε το θέλουν λοιπόν ορισμένοι είτε όχι οι εκλογές του Νοεμβρίου δεν έχουν καμμία απολύτως σχέση με την στάση των πολιτών απέναντι στο μνημόνιο και τα παρεπόμενά του. Οι πολίτες δεν καλούνται να αναδείξουν τους σύγχρονους Μπολιβάρ που θα ηγηθούν της επανάστασης εναντίον των μνημονιακών πολιτικών αλλά τοπικούς άρχοντες και αυτοδιοικητικά στελέχη ικανά να διαχειριστούν την καθημερινότητά του και να δημιουργήσουν το απαραίτητο πλαίσιο- θεσμικό,ιδεολογικό και οικονομικό- ωστε να επιτευχθεί η αλλαγή της νοσηρής κρατικοδίαιτης νοοτροπίας τους και να διαμορφωθεί ένα υγιές περιβάλλον για την βιώσιμη ανάπτυξη της εγχώριας επιχειρηματικότητας . Αρχοντες που θα αναμορφώσουν το αστικό περιβάλλον, θα προσφέρουν νέες διεξόδους στη δημιουργικότητα και τη φαντασία των νέων, θα διαφυλάξουν την ποιότητα ζωής των μεγαλύτερων, θα περιφρουρήσουν την περιφερειακή αυτονομία έναντι της αθηνοκεντρικής ασυδοσίας και θα συγκροτήσουν έναν βιώσιμο και λειτουργικό διοικητικό μηχανισμό.
Ως εκ τούτου είναι φαιδρό και ανεύθυνο να υποστηρίζεται απο διάφορους οτι οι εκλογές του Νοεμβρίου έχουν ή θα έπρεπε να έχουν αντιμνημονιακά χαρακτηριστικα και οτι ο λαός καλείται να εκφράσει την επιδοκιμασία του ή μή στις ακολουθούμενες πολιτικές μέσω της ψήφου του. Γιατί όσο οι αυτοδιοικητικές εκλογές θα εξακολουθούν να αντιμετωπίζονται απο το σύστημα ως ο απαραίτητος δίαυλος εκτόνωσης της κοινωνικής δυσαρέσκειας ( μέσω της εναλλαγής των δυο κομμάτων στην εξουσία), απο τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας ως ευκαιρία μιας ακόμα τηλεοπτικής αντιπαράθεσης και  απο τους πολίτες ως ένα ευκαιριακό μέσο πίεσης για την προώθηση συντεχνιακών και λοιπών συμφερόντων, τόσο θα συνεχίσουμε να υπομένουμε την προκλητική μετριότητα και ανεπάρκεια των σημερινών αυτοδιοικητικών αρχόντων. Όλα τελικά είναι θέμα επιλογής....


Υ.Γ Και κάτι ακόμα. Η πολιτική ,καλώς ( κατ΄ εμέ)  ή κακώς (κατα άλλους), αποτελεί κορυφαία δραστηριότητα του νου που απαιτεί οξυδέρκεια, διορατικότητα, ενάργεια σκέψης κaι πλούτο πνεύματος . Οσοι νομίζουν λοιπόν οτι η πολιτική ΄΄μαθαίνεται΄΄ εν καιρώ και οτι η ενασχόληση με τα κοινά μοιάζει με τις πρώτες μέρες στο σχολείο πλανώνται πλάνην οικτράν. Και φυσικά αυτοδιασύρονται....καλημέρα σας