MEZZO BESTIA-MEZZO UOMO

Το εγχώριο πολιτικό σύστημα  επιχειρεί τον τελευταίο καιρό , μετά απο μια μακρά περίοδο αδράνειας και εφησυχασμού, ένα δυναμικό άνοιγμα στην κοινωνία των πολιτών. Νέα πρόσωπα εισέρχονται στους κόλπους του και νέες πολιτικές πρακτικές και συμπεριφορές κάνουν την εμφάνισή τους στοχεύοντας πρωτίστως  στην ανανέωση των αρτηριοσκληρωτικών δομών του και στην αμφισβήτηση των εδραιωμένων παραδοχών του .Πρόσωπα και πρακτικές που αν μη τι άλλο θα επέτρεπαν στο σύστημα να αποκτήσει το απαραίτητο ιδεολογικό και πολιτικό βάθος εγκαταλείποντας οριστικά την ευκολία της ακύμαντης επιφάνειας του επικοινωνιακού ΄΄φαίνεσθαι΄΄ που χρόνια τώρα αποτελεί την μοναδική διάσταση της πολιτικής διαδικασίας. Το ότι όμως το επιχειρεί- κάτω και από την έντονη πίεση των διεθνών αγορών αλλά και μιας υποψιασμένης πιά μερίδας της κοινής γνώμης- δεν σημαίνει απαραίτητα και ότι κινείται προς την σωστή κατευθυνση για να το πραγματώσει. Η αιώνια δηλαδή αναντιστοιχία μεταξύ προθέσεων, λόγων και έργων της πολιτικής μας ηγεσίας.
Η μόνιμη εξάλλου αχίλλειος πτέρνα κάθε ανανεωτικής διαδικασίας που επιχειρεί το ολιγαρχικό και πατριαρχικό σύστημα εξουσίας της χώρας μας συνίσταται στο ότι  η επιλογή και η διεύρυνση, βασικά στοιχεία κάθε ανανέωσης,  επιβάλλονται στην κοινωνία εκ των άνω με πρωταρχικό σκοπό τη διαιώνιση του θλιβερού νεοελληνικού υποδείγματος εξουσίας που συνεχίζει να βασίζεται στον κομματαρχισμό, στις πελατειακές σχέσεις, στον πολιτικό φεουδαρχισμό και στις επαρχιακές βαρονίες . Τα νέα πρόσωπα που εισέρχονται στο πολιτικό παίγνιο δεν κομίζουν κανένα επιχείρημα εκσυγχρονισμού και νεωτερικότητας στα πολιτικά μας ήθη μιας και προέρχονται από συγκεκριμένες πολιτικές οικογένειες, εδραιωμένα πελατειακά δίκτυα και θλιβερούς κομματικούς σωλήνες που χρόνια τώρα κυοφορούν τα γνωστά  σε όλους μας πολιτικά  golden boys  της περιοχής μας. Το μόνο επιχείρημα που μπορούν να κομίσουν αυτοί οι νεαροί μαθητευομενοι μάγοι της πολιτικής σαχλαμάρας είναι το ηλικιακό επιχείρημα μιας και το νεαρό της ηλικίας αναγορεύεται από πολλούς σε μέτρο των πάντων και σε μοναδικό περιεχομενο της περιβόητης ανανέωσης. Καμμία έγνοια για το πνευματικό, ιδεολογικό και πρωτίστως πολιτικό περιεχόμενο του νεανικού και ως εκ τούτου ελκυστικού περιτυλίγματος. Ο στέρεος και συγκροτημένος δημόσιος λόγος, η ενάργεια της σκέψης, η αποκωδικοποίηση της σύνθετης παγκοσμιοποιημένης πραγματικότητας, η σύλληψη και η επεξεργασία σύνθετων πολιτικών και ιδεολογικών νοημάτων και το πολιτικο επιχείρημα ακρωτηριαζονται με απίστευτη αγριότητα στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης και φενακισμένης εικόνας και ενός εύκολου και αποκρουστικού επικοινωνισμού. Κανένας ηθμός στην επιλογή των δημόσιων προσώπων, καμμία σοβαρή αξιολόγηση των υποψηφιοτήτων, κανένα προαπαιτούμενο και καμμία προυπόθεση του εκλέγεσθαι επιτρέπουν σε πλείστα ΄΄πολιτικά φρούτα΄΄ της περιοχής μας να περιφέρονται αναίσχυντα δεξιά και αριστερά κραδαίνοντας την αστυνομική τους ταυτότητα ανα χείρας- ως μοναδικό επιχείρημα ενασχόλησης με τα κοινά-   και στους πολιτικούς τους μέντορες να  κυκλοφορούν ξεδιάντροπα στις δημόσιες πλατείες και τις τηλεοπτικές τις αγορές διαλαλώντας αναιδώς την φτωχή πραμάτεια τους. Και τι συμφορά αλήθεια για εμάς να βλέπουμε ανθρώπους καμωμένους για τα μικρά και τα ευτελή ,η άδικη αυτή η τύχη πάντα ενθάρρυνση και επιτυχία να τους προσφέρει.
Όταν λοιπόν η επιλογή και η διευρυνση λαμβάνουν χώρα κεκλεισμένων των θυρών στα γνωστά πολιτικά στέκια των βασικών αυτοδιοικητικών ΄΄παικτών΄΄ , με τους τελευταίους να επιλέγουν τα νέα πρόσωπα από τις οικογένειες των φίλων, των κολλητών και των στενών συγγενών και συνεργατών τους καταλαβαίνει κανείς για ποια ανανέωση μιλάμε και με ποιους όρους πραγματοποιείται αυτή όλα αυτά τα χρόνια. Ο μοναδικός στόχος της οιονεί αυτής ανανέωσης είναι δίχως άλλο η ενσωμάτωση ορισμένων νέων προσώπων  στο διεφθαρμένο σύστημα εξουσίας των ολίγων πρωτοκλασσάτων και η υφαρπαγή ,μέσω των προσώπων αυτών , της πολυπόθητης εκλογικής νομιμοποίησης που απαιτείται προκειμένου το σύστημα να καταστεί βιώσιμο και να μπορέσει να αναπαραχθει. Και επειδή όλοι συμφωνούν σήμερα ότι το κυρίαρχο πρόβλημα του ελληνικού πολιτικού συστήματος είναι κυρίως πρόβλημα νομιμοποίησης και εξασφάλισης της συναίνεσης των κυβερνώντων ,προκειμένου η ικανότητα επιβολής της κρατικής θέλησης ( potestas) να ενδυθεί τον δημοκρατικοτερο μανδύα του δικαιώματος (auctoritas), είναι επόμενο η δήθεν αυτή ανανέωση να διαφημίζεται με τυμπανοκρουσίες από τα επιτελεία των αναντικατάστατων φεουδαρχών της τοπικής πολιτικής μας ζωής!!
 Δεν προξενεί έκπληξη λοιπόν το γεγονός ότι και σε αυτές τις εκλογές η πλειοψηφία των υποψηφιοτήτων κινείται στα όρια της μετριότητας και της ευτέλειας αδυνατώντας να εκφράσει όχι μόνο την εκρηκτική κοινωνική δυσαρέσκεια ελέω κρίσης αλλά κυρίως τα υγιή και δυναμικά εκείνα στρώματα της κοινωνίας μας που οραματίζονται μια άλλη πολιτική διαδικασία και έναν διαφορετικό οικονομικό και κοινωνικό μετασχηματισμό. Φαινόμενο που επιτείνεται και από το εξίσου θλιβερό γεγονός οι υποψηφιότητες να ανακοινώνονται δίκην πυροτεχνήματος λίγες μέρες πρίν τις εκλογές και οι υποψήφιοι να αντιμετωπίζονται από το σύστημα ως χαζές ξανθιές σε τηλεοπτικό show τύπου the next top nothing .  Στην πραγματικότητα καλούμαστε να ψηφίσουμε ανθρώπους που όχι μόνο δεν συμμετέχουν στην διαμόρφωση του προγράμματος του συνδυασμού τους – μιας και αυτό έχει ήδη διαμορφωθεί από το επιτελείο του φεουδάρχη- αλλά το κυριότερο ανθρώπους που δεν άρθρωσαν  λέξη- πέρα από τον φαιδρό αναμυρηκασμό των μασημένων λόγων του εκάστοτε επι κεφαλής- για το πώς αντιλαμβάνονται τον μελλοντικό τους ρόλο στην αυτοδιοίκηση, για το ποιες πολιτικές προκρίνουν προκειμένου να εισέλθει ο νομός σε μια πραγματική αναπτυξιακή πορεία - πέρα από το εξίσου φαιδρό τρίπτυχο ενέργεια-γεωργία- ΤΕΙ που με ανήκεστη ηλιθιότητα επαναλαμβάνουν κάθε τόσο χωρίς να μπορούν να δώσουν το οποιοδήποτε περιεχόμενο στις λέξεις αυτές-, για το ποιο χρονοδιάγραμμα δεσμεύονται ότι θα ακολουθήσουν στην πορεία τους αυτή και το κυριότερο για το ποιους πόρους θα δεσμεύσουν προκειμένου να υλοποιήσουν τα υπεσχεθέντα. Καμία συζήτηση για τα πραγματικά προβλήματα του τόπου και για τον τρόπο ένταξης τους σε μια εθνική πολιτική επίλυσης τους. Κανένα όραμα για τις τοπικές κοινωνίες και τους πολίτες τους. Καμία προσπάθεια κινητοποίησης των πολιτών και ενσωμάτωσής τους στις διαδικασίες χάραξης των δημόσιων πολιτικών. Κανένας ουσιώδης προβληματισμός για τους τρόπους αναβάθμισης του αστικού περιβάλλοντος και χάραξης νέων αστικών σημείων πρόσβασης του πολίτη στην ζωή και την καθημερινότητα της πόλης του. Επικοινωνιακά τσιτάτα, εξυπνακισμοί, ξεπερασμένα συνθηματάκια και ιδέες-προκάτ επιστρατεύονται από τους υποψηφίους και τα επιτελεία τους ενώ και στην περίπτωση των ανεξάρτητων συνδυασμών το ακομμάτιστο και το αχρωμάτιστο της αυτοδιοικητικής πρότασης ,που επιχειρεί να σπάσει το απόστημα της ασύγγνωστης κομματικής δουλείας και να προσφέρει στους πολίτες μια διαφορετική προοπτική για τον τόπο τους μετατρέπονται εν τη γεννέσει τους σε ενοχλητικά ναζάκια ξινισμένης μεγαλοκοπέλας και σε ανόητα σκερτσάκια στριφνού γεροντοπαλίκαρου που αρνούνται να δεχτούν την απόρριψη του για χρόνια αγαπημένου εραστή τους. Με την κρυφή ελπίδα βέβαια της ταχείας επανασύνδεσης!
Είναι πράγματι λυπηρό να βλέπεις σε όλα τα σύγχρονα κράτη της κουτόφραγκης Εσπερίας να διεξάγεται σήμερα μια σοβαρή αυτοδιοικητική συζήτηση γύρω από την ανάγκη ενός νέου τοπικισμού , στα πλαίσια μιας πολυεπίπεδης διακυβέρνησης  με την μεταβίβαση εξουσιών και πόρων στις τοπικές κοινότητες πολιτών- όχι κατ΄ ανάγκην μόνο των τυπικών αιρετών θεσμών τοπικής αυτοδιοίκησης αλλά μιας πληθώρας  τόπων πολιτικής συμμετοχής και συνάθροισης ( δημοτικά διαμερίσματα- γειτονιές)- και στην περιοχή μας ο προεκλογικός διάλογος να εξαντλείται σε μια μίζερη συζήτηση  για κομματικά χρίσματα, ευκαιριακές συμμαχίες τοπικων παραγοντίσκων, τυχοδιωκτικές μεταπηδήσεις αθυρματικών και ολίγιστων κομματικών αχυρανθρώπων από το δήμο στην περιφέρεια και τούμπαλιν, εξασφάλιση στηριγμάτων από  επικοινωνιακά κέντρα και  οικογενειακά τζάκια, τηλεφωνικές οδηγίες προς ναυτιλομένους  από πρώην αυτοδιοικητικά παχύδερμα που μην μπορώντας να ξεπεράσουν την απώλεια της εξουσίας επιμένουν να δωρίζουν το γλοιώδες της παρουσίας τους στους τοπικούς ιθαγενείς! Και είναι εξίσου λυπηρό να διαπιστώνεις καθημερινά ότι αυτό το στελεχιακό δυναμικό των κομμάτων και των αυτοδιοικητικών παραφυάδων τους  θα καταφέρει για μια ακόμα φορά να αποσπάσει την πολυπόθητη συναίνεση των πολιτών μέσω της υπερψήφισης στην κάλπη των συγκεκριμένων προσώπων και συνδυασμών, απαλλάσσοντας την εξουσία από την αναγκη επιβολής νέων καταναγκασμών που ίσως θα οδηγούσαν και στην κατάρρευση της. Όσο λοιπόν το μακιαβελικό mezzo bestia-mezzo uomo ( ως περιγραφικό σχήμα του δίπτυχου καταναγκασμού/συναινεσης) θα κλίνει σαφώς προς την πλευρά της συναίνεσης τόσο θα εξακολουθούμε να υπομένουμε την καβάφικη πολιτική τέχνη των ολίγιστων και των μετρίων  και να βρίσκουμε συνεχώς εμπρός μας την κατάρα της Καβαφικής της πόλης…..


΄΄Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς•
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού — μη ελπίζεις—
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες΄΄
    Καβάφης, Η Πόλις