«Φτιάξ τους ένα μεγάλο … νοσοκομείο»

                                                      
Του Αντώνη  Παπαδόπουλου
 
 Εδώ και τουλάχιστον 6 μήνες στην περιοχή  μας υπάρχει ένας έντονος προβληματισμός σχετικά με την κατάσταση της  δημόσιας υγείας και το τι μέλλει γενέσθαι … Σε ανύποπτο χρόνο στην αρχή της χρονιάς 2 πολιτικά πρόσωπα του νομού μας ανήγγειλαν ότι η δημιουργία ενός καινούριου Νοσοκομείου στην Κοζάνη , Περιφερειακού (έλεγε ο ένας), Πανεπιστημιακού (έλεγε ο άλλος) Διαγαλαξιακού πες το εσύ θα έλυνε όλα τα προβλήματα της δημόσιας υγείας στη Δυτική Μακεδονία. Τότε αυτές οι δηλώσεις πέρασαν στα ψιλά των παραπολιτικών στηλών και μάλιστα στους «αυλικούς» η ιδέα άρχισε να αρέσει. Από τότε αφήσανε όλοι το ζήτημα να αιωρείται ( πάντα ανεπίσημα) και να ωριμάζει στο μυαλό των συμπολιτών μας σαν μια δωρεάν δημοσκόπηση . Οι εμπνευστές του εγχειρήματος , βέβαια, ποτέ δεν το ξέχασαν και σε πηγαδάκια και συνεστιάσεις συχνά το επαναλάμβαναν ελέγχοντας τις αντιδράσεις και την διεισδυτικότητα της πολιτικής τους …
  Έτσι  λοιπόν, 13 μέρες πριν τις δημοτικές  εκλογές αποφάσισαν να παίξουν ένα  «δυνατό» χαρτί όπως νομίζουν , δηλαδή την (σχεδόν) επίσημη εξαγγελία της  δημιουργίας του νοσοκομείου  και την άριστη αξιοποίηση των  πόρων περί τούτου, «αφουγκραζόμενοι» την κοινή γνώμη που γι αυτούς παραμένει δυστυχώς το τι ακούγεται στα μεγάλα καφενεία μεταξύ βίδας και μπιρίμπας … Οι δωρεάν δημοσκοπήσεις άλλωστε ήταν υπέρ τους.
   Έλα όμως που τα «γκάλοπ» ήταν ψεύτικα  και εδώ και 4 μέρες που βγήκαν στη φόρα οι σχεδιασμοί , αρχίζει  και διαφαίνεται η πραγματική διάσταση του προβλήματος … Γιατί αυτοί οι 6 μήνες (που στην πραγματικότητα είναι μια μεγεθυμένη κατάσταση δεκαετίας ) συνοδεύτηκαν από προσωπικά και οικογενειακά δράματα , από ατέλειωτα ταξίδια πέρα δώθε στην Εγνατία για να βρεθεί παιδίατρος, από αναζητήσεις τύπου ντέτεκτιβ για να βρεθεί αξονικός τομογράφος με χειριστή (αυτό ακόμα δεν μπορούν να το καταλάβουν οι πολιτικοί μας ότι πάει πακέτο). Σε αυτούς τους 6 μήνες , πολίτες μάζευαν υπογραφές για την πλήρη λειτουργία των νοσοκομείων της Δυτικής Μακεδονίας. Γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό απεργούσαν ζητώντας προσλήψεις, χειρουργεία αναβάλλονταν όχι μόνο λόγω οικονομικού εμπάργκο , αλλά και λόγω απλής-ανυπέρβλητης κούρασης. Πέρασε Πάσχα που δεν υπήρχε εφημερεύων ωτολαρυγγολόγος σε όλη την περιφέρεια, πέρασαν τριήμερα που δεν υπήρχε εφημερεύων καρδιολόγος σε περιοχή 70.000 κατοίκων …
  Οι  αυλικοί και οι συμβουλάτορες  πέσαν έξω και τώρα αρχίζουν οι αντιδράσεις. Όχι μόνο από τους γιατρούς και τους νοσηλευτές των νοσοκομείων μας , χάρη στο φιλότιμο των οποίων πολλές φορές στηρίζεται το ανεπαρκέστατο σύστημα δημόσιας υγείας μας στην επαρχία. Αυτοί φωνάζουν από καιρό, αλλά κάποιοι πλέον βραχνιάσανε, άλλοι χαρακτηρίστηκαν γραφικοί ή γκρινιάρηδες ή τους αποδόθηκε αντίπαλη πολιτική σκοπιμότητα. Τώρα πλέον αντιδρούν και οι «άλλοι» , οι απλοί ασθενείς που εδώ και καιρό βλέπουν με τα μάτια τους έλλειψη προσωπικού παντού, έλλειψη οργάνωσης και ένα τεράστιο χέρι να τους ωθεί στα ιδιωτικά νοσοκομεία.
Από την ίδρυση του ΕΣΥ το 1983 , η  περιφέρεια δυτικής Μακεδονίας ήταν και παραμένει υποανάπτυκτη υγειονομικά  και δεν είναι κρυφό ότι  τα ιδιωτικά νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης συντηρούνται εδώ και χρόνια από τους ασθενείς της περιοχής μας. Η προχειρότητα του υγειονομικού χάρτη της περιοχής μας καταδεικνύεται από το γεγονός ότι το νοσοκομείο με την αντικειμενικά υψηλότερη επισκεψιμότητα και ποικιλία ιατρικών πράξεων, το Μποδοσάκειο Νοσοκομείο Πτολεμαΐδας , ξεκίνησε ως Ψυχιατρική πτέρυγα του νοσοκομείου Κοζάνης (εδώ και πολλά χρόνια δεν έχει πλέον ψυχίατρο …) και στεγάστηκε για χρόνια σε παλιά ιδιωτική κλινική της πόλης μέχρι να μεταφερθεί στο κληροδότημα Μποδοσάκη, που έμενε κενό επί χρόνια …
Στο ερώτημα γιατί δεν έρχονται γιατροί  και νοσηλευτές στην περιοχή μας, αρκεί μόνο να αναφερθεί ότι ένας διορισμός γιατρού ολοκληρώνεται κατά μέσο όρο σε 2 χρόνια και στους νοσηλευτές τα αποτελέσματα των διορισμών παραμένουν αβέβαια στους κυλιόμενους πίνακες για 1,2 ακόμα και 3 χρόνια. Η έλλειψη πολιτικής βούλησης από την κεντρική εξουσία, τα ρουσφέτια αποσπάσεων και οι μαζικές συνταξιοδοτήσεις των τελευταίων ετών (και λόγω του εργασιακού περιβάλλοντος) ολοκληρώνουν το παζλ της Υγείας στη Δυτική Μακεδονία. Σε αυτό το υπόβαθρο, η κολυμβήθρα του Σιλωάμ (για να ξεπληθούν παλιές αμαρτίες ή για δημιουργηθούν καινούριες ???) είναι το Καινούριο, Μεγάλο, Περιφερειακό, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο (στην Κοζάνη???? , στο 14 για να μην γκρινιάζουν οι Καϋλαριώτες ??? κανείς δεν ξέρει) και όχι η ουσιαστική ενίσχυση των υπάρχοντων δομών με εξειδικευμένους γιατρούς και νοσηλευτές, πληρώματα ασθενοφόρων, τραυματιοφορείς, δηλαδή ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ και ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΤΕΧΝΟΓΝΩΣΙΑ.
Το  καρότο είναι έτοιμο, αλλά πλέον  όλοι βλέπουν και το μαστίγιο. 18 εκατομμύρια ευρώ από κοινοτικά και δικά μας κονδύλια είναι έτοιμα να προσγειωθούν στα νοσοκομεία και κέντρα Υγείας της περιοχής μας.  Ας μην είναι μόνο για να κόψουμε 3 κορδέλες. Φτάνει πια με τα κορδελάκια γενικώς …
Σε  ένα καφενείο , προφανώς από αυτά που δεν πολυσυχνάζουν οι πολιτικοί  ταγοί της περιφέρειας μας, σε ανύποπτη στιγμή ένας μεσήλικας μου  εξιστόρησε το πώς περνούσε ο Παττακός περιοδεία από την περιοχή  μας. Το καθεστώς την περίοδο εκείνη παρέδιδε τις μεγάλες πόλεις στους εργολάβους και ήταν η χρυσή εποχή της «αντιπαροχής». Στην επαρχία, τα ελάχιστα κονδύλια που απέμεναν προορίζονταν για «υποδομές» , αλλά μόνο το οδικό δίκτυο μπορούσε να φτιαχτεί. Οι κάτοικοι των χωριών της εποχής με ελάχιστα αγροτικά μηχανήματα και ελάχιστες υποδομές και τεχνογνωσία, ζητούσαν δύσκολα και δαπανηρά πράγματα όπως μέσα μαζικής μεταφοράς, τρακτέρ, κτηνοτροφικά μηχανήματα, σχολεία, δασκάλους,  γεωπονική υποστήριξη. Ο Παττακός, αφού άκουγε τα αιτήματα των κατοίκων, γυρνούσε στον κοινοτάρχη του κάθε χωριού και έδινε την εντολή : «Φτιάξ τους έναν μεγάλο … δρόμο για να κινούνται τα αυτοκίνητα» και όλοι μένανε αποσβολωμένοι.
 Έτσι  λοιπόν και σε εμάς : «Φτιάξ τους ένα μεγάλο … νοσοκομείο»