Παχύδερμων το ανάγνωσμα.......

Το θέαμα της εξόδου ενός παχύδερμου απο τα βαλτώδη νερά ενός τροπικού ποταμού είναι όντως ένα χαριτωμένο θέαμα για τους απανταχού φυσιολάτρες. Το θέαμα όμως της εξόδου ενός πολιτικού παχύδερμου απο τα ρηχά νερά της νεοελληνικής πολιτικής πραγματικότητας , μετά απο χρόνια ατελείωτης μάσας και προκλητικής ραστώνης, αποτελεί ενοχλητικό σημείο των καιρών για τους απανταχού έλληνες πολίτες. Οταν μαλιστά η έξοδος αυτή συνοδεύεται και απο ενα δριμύ κατηγορώ εναντίον δικαίων και αδίκων τότε η ενόχληση γίνεται οργή. Και η οργή ενίοτε οδηγεί και σε απρόσμενες ανατροπές για τον ίδιο και τα άλλα μέλη της αγέλης του.
Το "μαζί τα φάγαμε" και το "κοπρίτες δημόσιοι υπάλληλοι" - αν και εγκιβωτίζουν σημαντικές δόσεις αλήθειας  και μπαγιάτικης αυτογνωσίας-  στην πραγματικότητα στρέφονται εναντίον των ίδιων που τα εκστομίζουν. Εναντίον δηλαδή αυτών που όλα αυτά τα χρόνια δημιουργησαν και συντηρησαν τα γνωστά σε όλους μας πελατειακά δίκτυα, που εκμεταλλεύτηκαν την οικονομική- και ενίοτε πνευματικη- καθυστέρηση και δυσπραγία  του μέσου ελληνα πολίτη ,δεσμευοντας τον σε επιλογές μετριότητας και επιβραβευσης της ήσσονος προσπάθειας, που συνήθισαν να εξαγοράζουν τη ψήφο των εκλογέων τους με καθρεφτάκια και χρωματιστές χάντρες - οι οποίες μπορεί να έδιναν μια βραχυπρόθεσμη και προσωρινή λύση στο καυτό είναι η αλήθεια πρόβλημα επιβίωσης μιας μεγάλης μερίδας της ελληνικής κοινωνίας που επέλεξε να αστικοποιηθεί αλλά στην πραγματικότητα απλά μετέθετε το πρόβλημα για τα επόμενα χρόνια- και που, εν τέλει, έχτισαν περιουσίες και απέκτησαν κοινωνικό status πουλώντας, δανειζόμενοι, μεταξωτά βρακιά για αδέξιους κώλους. Και τώρα που η ανικανότητά τους αποκαλύφτηκε και τα δανεικά πρέπει πάραυτα να επιστραφούν άρχισαν να ξερνούν ασυναρτησίες και λοιπές ηλιθιότητες. Ισως γιατί τους πείραξε και το εξακολουθητικό το φαγοπότι, στην υγεία των κορόιδων, και τα στομάχια τους δεν αντέχουν πιά.
Σε τελική ανάλυση οι κατηγορίες αυτές που εκστομίζουν οι γνωστοί-άγνωστοι κουκουλοφόροι της διαχρονικής κομματικής φαυλότητας, θέτουν άμεσο ζήτημα δημοκρατικής νομιμοποίησης. Τόσο της παρούσας όσο και των προηγουμένων κυβερνήσεων. Γιατί όταν ομολογείς οτι την απαραίτητη νομιμοποίηση για να ασκήσεις διοίκηση, στην πραγματικότητα την αγόρασες παραχωρώντας ελκυστικά ανταλλάγματα στους ψηφοφόρους σου, είναι σαν να παραδέχεσαι οτι όλες οι κυβερνήσεις που ασκησαν εξουσία απο την μεταπολίτευση και εντεύθεν ήταν στην πραγματικότητα κυβερνήσεις βίας και νοθείας. Εκλογικής βίας- ψυχολογικής εννοείται- διοτι η υποσχεση διορισμού αναγκάζει κάποιον να συμπεριφερθεί διαφορετικά απο ότι θα έπραττε δίχως αυτήν και δημοκρατικής νοθείας διότι η κυβέρνηση δεν αποτελεί κύημα  της ανόθευτης και ανεπηρρέαστης βούλησης του ελληνικού λαού - κατα πώς επιτάσσει ο συνταγματικός νομοθέτης- αλλά τερατογένεση μιας αισχρής συναλλαγής. Και είναι λυπηρό να βλέπεις ανθρώπους του κεντροαριστερού χώρου, που χρόνια τωρα μυρηκάζουν τον ενοχλητικό βλωμό της βίας και της νοθείας του 1961, να παραδεχονται αναίσχυντα οτι και οι δικές τους κυβερνήσεις ήταν προιόν μιας ανάλογης διαδικασίας. Ισως όχι τόσο απροκάλυπτης, όσο εκείνης των εκλογών του ΄61, αλλά σίγουρα του ίδιου και απαραλλαχτου περιεχομένου. Και δυστυχώς για όλους μας , μπορεί στις μεταπολιτευτικές μας εκλογές να μην βρέθηκαν218 χωροφύλακες που να δηλώνουν ως διεύθυνση κατοικίας την ίδια διώροφη μονοκατοικία, βρέθηκαν όμως- οπως ισχύριζονται οι ίδιοι πιά- χιλιάδες αγορασμένων ψήφων που δήλωνουν ως διεύθυνση εργασίας την ίδια πολυώροφη ΔΕΚΟ....Περαστικά μας....