Η πολιτική είναι που μετράει, βλάκα........

Αυτές τις ημέρες ανακάλυψα ξανά τον υπέροχο ορισμό της πολιτικής απο τον Crick: "η πολιτική είναι η δραστηριότητα της συμφιλίωσης αντικρουόμενων συμφερόντων μέσα σε μια δεδομένη ομάδα. Αυτό επιτυγχάνεται με τη διανομή μεριδίου της εξουσίας στα διάφορα συμφέροντα, το οποίο είναι ανάλογο της σπουδαιότητας τους στην ευημερία και επιβίωση της κοινότητας΄΄. Συμφιλίωση, αντικρουόμενα συμφέροντα, κατανομή της εξουσίας, ευημερία, κοινότητα. Aνέστιες λέξεις που σαν βρεθούν αντάμα φτιάχνουν  την πραγματική εστία της πολιτείας των ανθρώπων, που δεν είναι άλλη απο  την πολιτική. Την "κυριωτάτη επιστήμη" κατα τον Αριστοτέλη, που δίχως αυτή , δεν μπορώ να σκεφτώ πώς αλλιώς θα μπορούσε να οργανωθεί υποφερτά ο δημόσιος βίος μας.
Είμαστε διαφορετικοί μεταξύ μας και ο πολιτισμός μας περιφρουρεί την διαφορετικότητα αυτή. Έχουμε αντικρουόμενα συμφέροντα και η δημοκρατία μας αναζητάει συνεχώς πρόσφορους τρόπους συγκερασμού τους. Υπάρχει αναμφίσβητητη σπάνις πόρων και αγαθών και η οικονομία μας "σπάει το κεφάλι της" για να βρεί τρόπους δικαιότερης κατανομής τους. Οσο λοιπόν η διαφορετικότητα, τα αντικρουόμενα συμφέροντα και η σπάνις θα αποτελούν εδραιωμένες πραγματικότητες τόσο η πολιτική θα επανέρχεται συνεχώς στο προσκήνιο αξιώνοντας την συμμετοχή μας στις διαδικασίες της και τόσο πιό επιτακτικά θα ενισχύεται η ανάγκη της άμεσης και άνευ όρων εγκατάλειψης του σημερινού, κομπραδόρικου και μιζαδόρικου πολιτικού συστήματος. 
Δεν είναι μια εύκολη κριτική αυτή και σίγουρα δεν αφορά σε όλες τις πλευρές του πολιτικού γίγνεσθαι. Το πρόβλημα όμως είναι οτι τα νοσηρά στοιχεία του συστήματος συμπεριφέρονται πλέον με την λογική των καρκινικών κυττάρων. Αναπαράγονται αυτόνομα και ανεξελεγκτα  και δίνουν συνεχώς επικίνδυνες μεταστάσεις  στα υγιή του μέρη, με τους εδώ κομπογιαννίτες να επιχειρουν να μας "θεραπεύσουν" αντιμετωπίζοντας τις μεταστάσεις και αγνοώντας προκλητικά την πρωτοπαθή εστία που ευθύνεται για αυτές. Μια εστία που την συναποτελούν η ανικανότητα των  κυβερνώντων και η "λοιμώδης" νοοτροπία των κυβερνωμένων.
Η τελευταία όμως δεν μεταστρέφεται με νόμους και προεδρικά διατάγματα. Πόσο μάλλον όταν αυτά προέρχονται απο δύο εξουσίες ( νομοθετική και εκτελεστική) με μηδενική πλέον νομιμοποίηση. Η ιδεολογική λειτουργία του νόμου, την οποία επικαλούνται νομικοί και στην οποία προσβλέπουν οι πολιτικοί, σύμφωνα με την οποία το δίκαιο εκτός απο προσδιοριστικό της εξωτερικής συμπεριφοράς του ανθρώπου δρά και ώς "μεταλλάκτης" του εσωτερικου του κόσμου, δεν έχει θέση στην δική μας περίπτωση. Ο Ελληνας δεν πρόκειται να αλλάξει όσους νόμους και αν ψηφίσει το ανάπηρο κράτος και όσες κραυγές και αν εκστομίσει το ,δίκην βακτηρίας ,μιντιακό του συμπλήρωμα. Πρώτον γιατί βλέπει τον μιζαδόρο δίπλα του να εξακολουθεί να απολαμβάνει την ασυλία του κράτους δικαίου μας και να παραμένει καθηλωμένος πάνω στην πολυτέλεια του ιδιώτη βίου του. Δεύτερον γιατί έγινε πλέον γνωστό οτι την πολυτέλεια αυτήν δεν την κέρδισε ο συγκεκριμένος απατεωνίσκος χάριν της σκληρής δουλειάς του και της εφευρετικότητας του αλλά χάριν της διαπλοκής του με τους κρατικούς αξιωματούχους και των κερδοφόρων δουλειών που αυτοί οι τελευταίοι του εξασφάλιζαν. Τρίτον γιατί αποκαλύφτηκε επιτέλους η φαιδρότητα του αριστερού ιδεολογήματος περι εγχώριου καπιταλισμού και φιλελευθερων επιλογών όλων των κομμάτων εξουσίας.Ο ελληνικός μύθος περι ελληνικής επιχειρηματικότητας δυστυχώς μας τελείωσε. Κανείς λογικός πολίτης αυτής της χώρας δεν πιστεύει πιά οτι το ελληνικό επιχειρείν, έτσι όπως οικοδομήθηκε τα τελευταία 50 χρόνια, μπορεί να αποτελέσει την ατμομηχανή της ανάπτυξης. Ενας συρφετός μεγαλοεργολάβων, μεγαλοπρομηθευτών, μεσαζόντων, χρηματιστών και εμπόρων αποτελούσαν και αποτελούν την "επιχειρηματική" ελίτ αυτής της χώρας. Ανθρωποι που την τελευταία τριακονταετία δεν επένδυσαν ούτε ένα πραγματικό ευρώ στην ελληνική οικονομία, δεν έφτιαξαν καμία απολύτως παραγωγική βάση και δεν δημιούργησαν κανένα νέο προιόν και καμία νέα υπηρεσία. Δανείστηκαν απο τον τρισκατάρατο καπιταλισμό μόνο την αρχή "αγοράζω φτηνά και πουλάω ακριβά" ( κατα βάση στο κράτος) , την προσάρμοσαν στο παρασιτικό και κρατικοδίαιτο εγχώριο σύστημα εξουσίας και έφτιαξαν περιουσίες και μέγαρα για τους ίδιους και τους καλαθρεμμένους βουτυρομπεμπέδες τους. Κυρίως όμως δεν πρόκειται να αλλάξει γιατί αυτοί που επιχειρούν σήμερα να εκπολιτίσουν  τον ραγιά  είναι οι ίδιοι κοτζαμπάσηδες που τα προηγούμενα χρόνια έστηναν πελατειακά δίκτυα, διόριζαν ψηφοφόρους και αφισοκολλητές στο ελληνικό δημόσιο και έστηναν κρατικές δομές δανειζόμενοι, αν και κατάφωρα πενόμενοι.
Το ζητούμενο λοιπόν σήμερα είναι πώς θα καταφέρουμε να επαναφέρουμε στην πολιτική τα στοιχεία εκείνα που την κάνουν μοναδική. Σκέψη, επιχείρημα, διάλογος, γονιμη αντιπαράθεση, πειθώ, ισηγορία, παρρησία. Πως θα καταφέρουμε δηλαδή να μπολιάσουμε την πολιτική δραστηριότητα με την καταλλαγή της συμφιλίωσης, με την σοβαρότητα της συναίνεσης και με την σιγουριά της αποτελεσματικότητας .Θα το επαναλάβω και ας γίνω κουραστικός. Ακόμα και ας κατηγορηθώ για εμπάθεια απο το πολιτικό "νευστόν" της περιοχής μας. Εκσυγχρονισμός του πολιτικού μας συστήματος με βραδύγλωσσους και βραδύνοους πολιτικούς που δεν μπορούν ,όχι να συγκροτήσουν όραμα αναπτυξιακό για την περιοχή και τη χώρα μας - αυτό απαιτεί ταυτόχρονη δραστηριότητα πολλών νευρώνων και δεν το συζητάω καν ως προοπτική- αλλά ούτε καν  το πιό απλό, να αρθρώσουν στοιχειωδέστατο επιχείρημα λόγου και να μπορέσουν να το κοινωνήσουν στο εκλογικό σώμα, απλά δεν γίνεται. Οσο και αν προσπαθούν ορισμένες δημοσιογραφικές πένες της περιοχής να τετραγωνίσουν τον κύκλο της πολιτικής μετριότητας και να διαφημίσουν τα κύμβαλα αλλαλάζοντα της αρεσκείας τους και όσο και αν επιμένουμε και εμείς οι πολίτες να ψηφίζουμε , ελαφρά την καρδία, εμφάνιση, συγγένεια και καλή ψυχή. Μόνο που οι καλές ψυχές αγαπητοί είναι για τον παράδεισο και οχι για την κόλαση της καθημερινότητάς μας. Πολιτικούς "διαβόλους" χρειαζόμαστε και οχι αγγέλους-γλάστρες με εντυπωσιακά φτερά......Θα επανέλθω.....