Σάββατο 22 Μαρτίου 2014

Νέοι, ωραίοι και περιζήτητοι. Και μετά τι;

Ίσως αξίζει τον κόπο να αναρωτηθεί κανείς αν, δεδομένης της σημερινής κοινωνικής κατάστασης, έχει νόημα για έναν νέο άνθρωπο να ασχοληθεί με τα κοινά και να διεκδικήσει την πολυπόθητη αλλαγή μέσα από τους υφιστάμενους μηχανισμούς άσκησης της εξουσίας. Η πλήρης απαξίωση της πολιτικής, ως του ενδεδειγμένου τρόπου διαχείρισης των κοινών μας υποθέσεων και ο δημόσιος κολασμός όσων επιχειρούν την κάθοδό τους σε αυτήν σίγουρα διατυπώνουν αποτρεπτικό επιχείρημα και αποθαρρύνουν. Από την άλλη όμως ορθώνεται το ενοχλητικό «δια ταύτα».
Πέρα δηλαδή από τις κρυφές επιθυμίες, τους ευσεβείς πόθους, τις περαστικές γνώμες και τις παρορμήσεις τις στιγμής υπάρχει η επιτακτική ανάγκη διοίκησης των ανθρώπινων κοινωνιών, υλοποίησης συλλογικών στόχων και επίτευξης κοινωνικών συμφωνιών. Λειτουργίες οι οποίες αιώνες τώρα διακινούνται μέσα από την πολιτική και τους εκάστοτε θεσμούς της. Καλές οι μπαρούφες για λαϊκές δημοκρατίες, λαούς στην εξουσία και τα συναφή του πολιτικού τυχοδιωκτισμού αλλά ανέκαθεν η ανθρωπότητα υπηρετούσε αρχηγούς, μάγους, κοτζαμπάσηδες, βασιλιάδες, δημοκρατικά εκλεγμένους ηγέτες και πεφωτισμένους δέσποτες, συνεπικουρούμενους από παρακείμενους συμβούλους, εκλεγμένους ή μη, και μέσα από τον υποχρεωτικό χαρακτήρα του δικαίου και των νομικών ρυθμίσεων εξασφάλιζε την συμμόρφωση όλων σε κοινά αποδεκτούς κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς! Sorry! But that’s life…
Δεν χρειάζεται να τονιστεί πως η συμμετοχή στην πολιτική διαδικασία την εποχή του σκληρού δικομματισμού, τότε που οι τροφαντές αγελάδες του κράτους έστεκαν πληθωρικές στην μέση του δημόσιου χώρου, δεκτικές στο άρμεγμα και πάντα πρόθυμες να διοχετεύσουν τα πολυτελή αγαθά τους στα εδραιωμένα πελατειακά δίκτυα, ήταν μια εύκολη επιλογή. Και πολλές φορές το αποτέλεσμα σκληρών διαπραγματεύσεων με τους φύλακες και τους κλειδούχους των χρισμάτων. Εξού και ο συνωστισμός ανθρώπων, φιλοδοξιών και σταδιοδρομιών στους κομματικούς προθάλαμους και τα βουλευτικά γραφεία. Στις δύσκολες εποχές, αντίθετα, των Μνημονίων, της πτώχευσης και της σκληρής λιτότητας η στενότητα των διαθέσιμων πόρων περιορίζει τον ορίζοντα του κομματικού τυχοδιωκτισμού . Πλέον, ο αυριανός πολιτικός, καλείται όχι φυσικά να μοιράσει πλούτο και να διανείμει μαύρα και λευκά εισοδήματα, αλλά να συντονίσει τις προσπάθειες ώστε να δημιουργηθεί νέος πλούτος και να παραχθεί νέο εθνικό προϊόν. Να συμβάλλει με τις όποιες δυνάμεις διαθέτει στην δημιουργία της κατάλληλης ατμόσφαιρας ώστε οι δημιουργικές δυνάμεις του τόπου να αναδειχθούν και οι νέες επιχειρηματικές πρωτοβουλίες να υλοποιηθούν. Πλήρης αλλαγή του παραδείγματος του εκλέγεσθαι δηλαδή . Συνήγορος της ταπεινής αυτής άποψης και ο επιβλητικός Σενέκας ο οποίος σε μια θαυμάσια ομιλία του τόνισε ότι: «τα καλά συμβάντα που ανήκουν στην ευτυχία είναι για να τα ευχόμαστε αλλά εκείνα που ανήκουν στη δυστυχία είναι για να τα θαυμάζουμε». Και στη δυστυχία που βιώνουμε σήμερα όλοι μας, ο καθένας στον βαθμό που του αναλογεί, η συμμετοχή σε μια απαξιωμένη διαδικασία χωρίς πόρους, χωρίς αξίες, χωρίς σοβαρούς συμπαραστάτες  επιβάλλεται να αντιμετωπιστεί, αν όχι με θαυμασμό, σίγουρα όμως με μετρημένη συγκατάβαση.

Αρκεί βέβαια η συμμετοχή αυτή να μην λειτουργήσει ως το «πλυντήριο» του παλαιοκομματισμού και της συντήρησης. Ως το άλλοθι του τωρινού συστήματος εξουσίας το οποίο στην προσπάθεια του να επανακτήσει την απαραίτητη κοινωνική νομιμοποίηση καταφεύγει στους νέους ανθρώπους για να το επιτύχει. Η συμμετοχή της νέας γενιάς πρέπει να γίνει με όρους και προϋποθέσεις. Να της δοθεί ζωτικός χώρος ώστε να αναπτύξει τα ταλέντα και τις δεξιότητές της και να πετύχει την αλλαγή των κατεστημένων συμπεριφορών. Να διεκδικήσει στο προεκλογικό αλισβερίσι μετεκλογικές θέσεις ευθύνης ώστε να έχει τη δυνατότητα να σχεδιάσει, να υλοποιήσει και να κριθεί για το έργο της. Εκτός και αν το όνειρό της εξαντλείται στο παρατεταμένο χειροκρότημα του επικεφαλής και των συνεργατών του, στα χαζοχαρούμενα χαμόγελα των υποκριτικών χειραψιών , στην αναγνωρισιμότητα της μιας τετραετίας,  στα πρώτα τραπέζια πίστα σε πανηγύρια και γουρουνοχαρές και σε φωτογραφίες φαιδρού παλιμπαιδισμού με ροζ σταράκια και λοιπές ενδυματολογικές αηδίες! Για να δούμε…


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου