Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2014

Οι ζήτουλες της ψήφου....

Αυτό που σε ενοχλεί περισσότερο δεν είναι η φλύαρη παρουσία του τζάμπα μάγκα. Η κομπορρημοσύνη, η μεγαλομανία, η αμετροέπεια και οι ιδέες μεγαλείου, ιδίως όταν έχουν ως υπόβαθρο την ημιμάθεια και την αμορφωσιά, αποτελούν εγγενή στοιχεία της ανθρώπινης φύσης και ως τέτοια μαθαίνεις να τα αντιμετωπίζεις. Άσε που υπάρχει και η περίπτωση αυτοί να είναι οι ταπεινοί και αληθινοί αγωνιστές και εσύ ένας απλός μανιοκαταθλιπτικός κομπλεξικός που ψάχνεις πάντα να βρείς μελανά σημεία στην δημόσια παρουσία των άλλων, οπότε κρατάς και  μια πισινή και είσαι λιγότερο απόλυτος στις υποκειμενικές σου κρίσεις για αυτούς.
Αυτό όμως που ενοχλεί και εξοργίζει περισσότερο είναι η ασυνέπεια λόγων και έργων, η εμφανής αναντιστοιχία μεταξύ αυτών που λες και αυτών που στο εν τέλει κάνεις. Και η διάσταση αυτή του αμ΄ επος αμ΄ έργον δεν μπορεί παρά να είναι αντικειμενική. Την αντιλαμβάνεσαι δηλαδή όπως θα πρέπει να την αντιλαμβάνεται και ο κάθε πολίτης που έχει σώας τας φρένας του και μπορεί στοιχειωδώς να αξιολογήσει την σκληρή πραγματικότητα. Δεν χωράνε υποκειμενικές κρίσεις στην κωλοτούμπα. Η τελευταία ή γίνεται ή δεν γίνεται. Ενδιάμεσες καταστάσεις δεν υπάρχουν. Όταν λοιπόν βλέπεις να υπηρετούν την τέχνη της πολιτικής διακονιάρηδες και ζήτουλες της ψήφου οι οποίοι μόλις την αρπάξουν αρχίζουν να συμπεριφέρονται τελείως διαφορετικά και να πράττουν τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που υποστήριζαν προεκλογικά δεν μπορείς παρά να βγείς από τα ρούχα σου και να μιλήσεις. Η σιωπή τους βολεύει και στην σιωπή μας έμαθαν να χτίζουνε καριέρες και να εξασφαλίζουν παχυλές απολαβές. Πρωτίστως οικονομικές και δευτερευόντως απολαβές κοινωνικής καταξίωσης και φενακισμένης προσωπικής αξίας . Τα παραδείγματα πολλά. Θα σταθώ σε ένα. Στην εικόνα αντιμνημονιακών ( και καλά) δημαγωγίσκων που πρίν τις εκλογές απειλούσαν θεούς και δαίμονες και έταζαν επαναστάσεις και συγκρούσεις και αμα την ανάληψη των καθηκόντων τους έτρεξαν σαν βρεγμένες γάτες στους παλιούς προστάτες τους για να ανανεώσουν τις ευλογίες και την συμπάθειά τους. Διακονιάρηδες και ζήτουλες, δίχως άλλο, που έμαθαν να εξαργυρώνουν με πολιτικά αξιώματα την οργή του κόσμου και να συναγελάζονται μετά με τους ίδιους και τους ίδιους. Τα χουμε ξαναπεί. Ο κόσμος στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας χωρίζεται στους κολλητούς και τους υπόλοιπους. Οι πρώτοι προχωράνε, ζούνε «αξιοπρεπώς», αντλούν ωφελήματα και ανοίγουν με ευκολία τις πόρτες της ζωής και οι δεύτεροι βολοδέρνουν στα περιθώρια του συστήματος και ξελαμπικάρουν με λίγο μπινελίκι στην απ΄ έξω. Ούτε μνημόνια, ούτε αντιμνημόνια, ούτε δεξιές, ούτε αριστερές. Εκτός και αν αναφέρεσαι στην χείρα που απλώνει για να αρπάξει το δημόσιο χρήμα και να ανακατέψει την κουτάλα…..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου