Σύγχρονοι λαντζιέρηδες.......

Σήμερα οι ειδικευόμενοι γιατροί της παθολογικής κλινικής του Νοσοκομείου Πτολεμαίδας πήραν στα χέρια τους το περίφημο ''εντέλλεσθαι'' της διοίκησης. Οπερ μεθερμηνευόμενον κλήθηκαν να εφημερέψουν έχοντας ξεπεράσει τον αριθμό εφημεριών που τους αναλογούν βάσει νόμου και κυρίως τον αριθμό των εφημερίων που το ελληνικό κράτος δύναται να πληρώσει. Δεν θα εξετάσω εδώ το αίολο της νομικίστικης αυτής προσέγγισης και τον τρόπο με τον οποίο επιλέγουν κάποιοι μαθητευόμενοι μάγοι της ελληνικής διοικητικής μηχανής να ασκούν διοίκηση. Σε τελική ανάλυση επιλέξαμε να γίνουμε γιατροί και όχι δικολάβοι, ψάχνοντας για ΦΕΚ και ανατρέχοντας σε ογκώδη βιβλία διοικητικού δικαίου, προκειμένου να μάθουμε το νομικό καθεστώς εργασίας μας και τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα που απορρέουν απο αυτό. Εχουμε εξάλλου σοβαρότερα πράγματα για να ασχοληθούμε.
Η πρακτική όμως αυτή έρχεται να αποκαλύψει σε όλους εμάς τους δυστυχείς που ερχόμαστε για πρώτη μας φορά αντιμέτωποι με τον κρατικό Λεβιάθαν, το "εική και ως ετυχεν" του δημόσιου τομέα. Την τσαπατσουλιά δηλαδή και την ανευθυνότητα ορισμένων λειτουργών του, οι οποίοι ενώ ήξεραν το πρόβλημα εδώ και μήνες δεν έκαναν απολύτως τίποτα προκειμένου να το λύσουν. Ενώ δηλαδή γνώριζαν οτι η παθολογική κλινική δεν θα καλύπτεται απο ειδικευόμενο ιατρό τις τελευταίες 10 ημέρες του Ιανουαρίου δεν προέβησαν σε καμμία ενέργεια για να διευθετήσουν το πρόβλημα. Εξάλλου η μόνιμη ανησυχία των εδώ κρατούντων είναι να κυκλοφορεί απλά μια άσπρη μπλούζα στον χώρο των επειγόντων περιστατικών ωστε οι ιθαγενείς-ασθενείς της περιοχής να μην φωνασκούν και να μην αντιδρούν. Ας τους πληροφορήσουμε λοιπόν τα εξής:
α) Βάσει υπουργικής απόφασης η παρουσία ειδικού γιατρού στο τμήμα επειγόντων περιστατικών είναι επιβεβλημένη. Το ότι μέχρι σήμερα τα επείγοντα περιστατικά τα είχαν επωμιστεί οι μικροί λαντζιέρηδες του ΕΣΥ- δηλαδή οι ειδικευόμενοι- με τους ειδικούς γιατρούς να βρισκόνται στην καλύτερη των περιπτώσεων πάνω στα εφημερεία τους δεν σημαίνει οτι η άθλια αυτή πρακτική πρέπει να συνεχιστεί.
β) Οι ειδικευόμενοι γιατροί είναι μαθητευόμενοι. Κοινώς εκπαιδεύονται παρουσία του ειδικού γιατρού. Το ότι μέχρι σήμερα λοιπόν αποτελούσε καθεστώς- στα περιφερειακά τουλάχιστον νοσοκομεία- να "πετάμε" τον ειδικευόμενο στα βαθιά νερά των επειγόντων αμα την ανάληψη των καθηκόντων του δίχως καμμία εκπαίδευση και δίχως καμμία ουσιαστική κάλυψη ειδικού δεν σημαίνει οτι η φαιδρότητα αυτή πρέπει να διαιωνίζεται εις το διηνεκές
γ.) Για την ασφαλή εφημέρευση μιας κλινικής είναι απαραίτητη η παρουσία ειδικού γιατρού. Πουθενά ο νόμος δεν λέει οτι είναι υποχρεωτική η καθημερινή παρουσία ειδικευόμενου ιατρού για την απρόσκοπτη λειτουργία μιας κλινικής. Αν ορισμένοι απο τους ειδικούς δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της κλινικής και των επειγόντων απλά το δηλώνουν στη διοίκηση και κλείνουν την κλινική. Απλά τα πράγματα. 
Αν νομίζουν λοιπόν οι διοικούντες οτι μπορούν να διασφαλίσουν το πρεστίζ του νοσοκομείου τους έχοντας έναν ταλαίπωρο ( για να μην χρησιμοποιήσω κανέναν βαρύτερο χαρακτηρισμό)  ειδικευόμενο γιατρό στα επείγοντα, ο οποίος θα καλείται να κάνει μόνος του 24ωρη ή 48ωρη εφημερία ( τα σαββατοκύριακα) εξετάζοντας δεκάδες αρρώστους , είναι όχι μόνο βαθιά νυχτωμένοι αλλά το λιγότερο επικίνδυνοι και ανίκανοι να διασφαλίσουν το δημόσιο αγαθό της υγείας . Ας τολμήσουν λοιπόν οι τοπικές κοινωνίες να αντιδράσουν σε όλα αυτά, απαιτώντας σωστή εκπαίδευση και αξιολόγηση των γιατρών και πάνω απο όλα ορθολογική λειτουργία των κλινικών- και όχι λειτουργία για τα μάτια του κόσμου- και ας πάψουν να ζητάνε μονάχα απο τους εκπροσώπους τους ρουσφέτια και μικροεκδουλεύσεις. Γιατί το έχουμε ξαναπεί. Δεν θα αργήσει η μέρα που κάποιος απο εμάς θα χρειαστεί τις υπηρεσίες ενός νοσοκομείου, για τον ίδιο ή κάποιο μέλος της οικογένειάς του. Και τότε θα είναι πλέον πολύ αργά για δάκρυα......